Fotobijschrift: Twee villa’s van het eerste uur, waarvan er een in handen kwam van een Noordwijkse familie die heel veel bollengrond aan de gemeente verkocht had. Er was zelfs nog wat geld over om ook een flat aan de Parallel Boulevard te kopen.
Nostalgisch
Noordwijk
Dobbelmannduin
het domein van de nouveau riche
Op de Huis ter Duinstraat was de trambaan al lang verdwenen toen je langs Garage De Groot door een straatje naar het duin kon. De kruising met de Pieternelweg vormde daar eigenlijk de afsluiting van het bewoonde gedeelte van het dorp. Daarachter was vooral zand en helm.
Tekst: Frans van Egmond Fotografie: Willem van den Haak
En geschiedenis. Want het duin, dat helemaal doorliep naar de Prins Hendrikweg, kwam aan zijn naam door de familie Dobbelmann die in de laatste jaren van de negentiende eeuw de villa Stirum in handen kreeg. Als zomerresidentie en vanwege gezondheidsredenen, want de Rotterdamse tabakshandelaar Louis Dobbelmann was niet daverend gezond. Mevrouw Dobbelmann schonk de grond bij haar dood in 1932 aan de gemeente. Voorwaarde was wel dat er iets mee werd gedaan dat de hele bevolking van Noordwijk ten goede zou komen.
Ondanks het feit dat gemeentelijke beslissingen in die tijd werden genomen door een select groepje mastodonten, kwam er geen consensus en besloot men de zaak voorlopig maar duin te laten. Tegenwoordig zou dat met een staande ovatie worden ontvangen. Zandhagedissen, prodixia naturalae en een enkele wolf zouden immers hun goddelijke gang kunnen gaan.
Een jaar of tien na de oorlog had men opeens wél een bestemming gevonden die geheel Noordwijk ten nutte zou zijn: de verkoop van stukken grond aan lokale ondernemers en die mochten er een huisje op bouwen. Die moesten wel een beetje klasse hebben, want anders zou de hele familie zich in hun graven omdraaien. Dobbelmannduin werd het domein van de nouveau riche van Noordwijk, voor wie een optrek in de Zuidduinen net een bruggetje te ver was.
Fotobijschrift: Afdaling naar de Huis ter Duinstraat met het Volkswagenbusje van de melkboer, die nog aan huis kwam.
Fotobijschrift: 1975: nog een paar villa’s erbij op een hooggelegen duin.
Twee poortwachters
Een groene long richting Noordwijk Binnen is het Dobbelmannduin nooit geworden. Natuurlijk is de pure zandgrond daarvoor in principe minder geschikt, maar veel initiatieven zijn daarvoor ook niet genomen. De wijk moet het doen met een verdwaalde duindistel en veel helm.
De wijk heeft twee poortwachters, hoewel je met goed fatsoen ook de trap aan de Nieuwe Zeeweg als zodanig kunt beschouwen. Aan de ene kant de villa Schoonoord, aan de andere de Watertoren. Ooit de nuttigheid zelve, later een pronkstuk van art-decolelijkheid…
De wijk heeft twee poortwachters: Aan de ene kant de villa Schoonoord, aan de andere de Watertoren
Fotobijschrift: Nog volop bouwactiviteiten in 1975; heien was niet nodig, dat scheelde in de bouwkosten.
ER ONTSTOND ZELFS EEN PRE-MEILAND HYPE TOEN RALPH INBAR BESLOOT EEN VAN DE VILLA'S TE BETREKKEN
… al lopen de meningen daarover natuurlijk uiteen. Iets van nuttigheid is heden ten dage een onmogelijkheid. Tiny houses mogen dan populair zijn, de minimale eis is toch dat je er je kont in kunt keren. Alle pogingen om het kreng te verkopen zijn op niets uitgelopen, zelfs niet toen de verkoopprijs op één hele euro werd vastgesteld.
Het duin achter de wakers is knap volgebouwd. Met moderne architectuur, al is het hier en daar nogal gedateerd. Notabelen als Cees Putman en Jacques de Geus woonden, of woonden en werkten, er in een doodlopend straatje. En er ontstond zelfs een pre-Meiland hype toen Ralph Inbar, toentertijd nationaal beroemd door zijn programma Banana Split, besloot een van de villa’s te betrekken. Zonder ex Sonja Barend overigens.
Fotobijschrift: Gezicht vanaf de Nieuwe Zeeweg. De trap op en je staat voor de Watertoren en op de Van Hardenbroekweg. In het rijtje woningen aan de rechterzijde woonde de hervormde predikant ds. Keuning, bij veel oudere Noordwijkers goed bekend.
Fotobijschrift: Een fraai overzicht, waarbij je het idee krijgt nog boven De Zuid uit te steken, wat niet zo is natuurlijk. Wellicht geldt dat wel voor de Watertoren. Rechts van het midden ligt de voormalige laiterie van Huis ter Duin nog op zijn sloop te wachten. Helemaal in de verte is het karakteristieke koepelvormige torentje van Hotel Opduin te zien.
