Sociale media hebben voor jonge mensen positieve en negatieve kanten. Ik vind het heel positief dat leerlingen door de socials worden geconfronteerd met andere wereldburgers. Het zou onze leerlingen toleranter kunnen maken voor alles wat- en voor iedereen die anders is, voor andere culturen. Maar helaas gebeurt soms het tegendeel en treedt er verharding op; andersdenkenden hebben het ook bij ons op school best moeilijk. En dan komt weer de schone taak van de docent om de hoek kijken. In gesprek gaan met leerlingen maakt onderdeel uit van de opvoedkundige taak van het onderwijs: socialiseren en werken aan persoonsvorming zijn van groot belang bij de dagelijkse gang van zaken op school.

Inmiddels werk ik al zo lang in het onderwijs, dat ik niet alleen een generatiekloof bemerk met leerlingen, maar ook onder het personeel. Dan zit ik in de personeelskamer koffie te drinken en komt er een collega langs.

‘Hé Har, ik zag je zaterdag nog met zo’n bejaardenclubje door de duinen wandelen!’

Of er zit een jonge collega tussen mij en een oudere vrouwelijke collega in, die dan zegt: ‘Het is net alsof ik tussen mama en papa in zit.’

Ik kan er hartelijk om lachen en omarm juist die jonge collega’s. Ze zijn superbelangrijk voor ons vak. Geeft die jongere generatie dan anders of beter les? Zijn ze actiever of beter te bereiken voor leerlingen omdat ze jonger zijn? Staan ze dichter bij de jeugd? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat het allemaal fijne collega’s en prachtleerlingen zijn en dat ons vak het leukste beroep is. Dat was toen ik in 1987 begon met lesgeven al zo, en dat is het nu nog steeds!