Talent
De Noordwijkse Janne Kolpa speelt in het ensemble van de musical Les Misérables en is first cover van Éponine, een van de hoofdrollen. Janne is intens gelukkig met haar dubbelrol in de populaire musical die na een uitverkochte tour door Nederland binnenkort België aandoet.
Janne Kolpa toegewijd aan de spotlights
Tekst: Renée Korbee | Fotografie: Johan Persson | Portret: Monica Stuurop
Voor de 24-jarige Janne Kolpa was de keuze voor de theaterwereld geen vanzelfsprekende. Ze speelde op hoog niveau hockey en een carrière in de sportmarketing leek haar wel wat. Maar naast haar sportieve talent bleek ze gevoel voor zang en dans te hebben en in groep acht selecteerde Herma van Piekeren, dirigent en stuwende kracht achter het Kleynkoor, de jonge Janne. De doorstroom naar de Kleynkoor Academy hielp Jannes bewustwording op vocaal gebied en na de havo besloot ze definitief te kiezen voor een prep-jaar op de Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg waar zang- en danstalenten klaargestoomd worden voor een baan in deze sector. Na het toelatingsexamen, waar per jaar meer dan 500 geïnteresseerden op af komen, bleek ze een van de weinige gelukkigen te zijn die mocht starten aan de loodzware vierjarige opleiding.
De weg naar Éponine
Per jaar studeren er zo’n dertien ambitieuze, jonge theatertalenten af aan de hoog aangeschreven Fontys Hogeschool en dan begint de race om een rol in een musicalproductie, vertelt Janne. Na haar derde auditie was het raak, ze kreeg de felbegeerde rol van ensemblelid in Les Misérables en ook nog eens de first coverrol van Éponine, een van de hoofdpersonen, die wordt gespeeld door Vajèn van den Bosch. Een enigszins ondankbare taak, want alleen als Vajèn uitvalt – wat zelden voorkomt bij de tot op het bot gemotiveerde cast – neemt Janne haar rol over. Het geluk wil dat ze Éponine toch al zo’n twaalf maal heeft mogen spelen: een geweldige ervaring, vertelt ze met een grote glimlach.
Alles voor het vak
Ontspannen in je comfortabele theaterstoel, sta je er als bezoeker nauwelijks bij stil hoe het voor de cast is om avond aan avond op te treden. Tijdens een grote productie als Les Misérables, die een jaar draait, staat het sociale leven van de cast eigenlijk zo goed als stil. Elke middag, op de maandag na, stappen ze met z’n allen in een speciale ‘Mis-bus’ die rijdt naar de locatie waar de voorstelling op dat moment speelt. Eten doen ze in de bus en aangekomen in het theater wordt er een physical work-out en een vocal warm-up gedaan.
‘Soms repeteren we nog enkele stukken en dan begint het verkleden en gaan we in de grime. Als ik in het ensemble speel, heb ik verschillende rollen en draag ik drie lagen kostuums over elkaar heen. Het inrijgen van het korset is vreselijk; het is een hele opluchting – letterlijk en figuurlijk – als die uit mag. En Éponine is een ambachtelijke rol met veel diepgang die behoorlijk onder je huid gaat zitten. Als ik die rol speel, sterf ik elke voorstelling op het podium. Dat is behoorlijk aangrijpend. Uiteraard voor het publiek, maar zeker ook voor mij als speler.’
Luchtigs
Tegen half elf staat de bus weer klaar om ons terug naar Amsterdam te rijden. Voor half twee ’s nachts lig ik niet in bed. De volgende dag kan ik, als mijn energie het toelaat, nog weleens lunchen met familie of vrienden, maar dat is het dan ook wel.’ Wat ze het meest mist? ‘Een beetje bankhangen in de avond.’
Wat er na Les Misérables komt, is nog onduidelijk voor Janne. Haar ambitie ligt zeker bij een rol in een grote productie en dat mag iets luchtigs zijn. Maar ook een kleine, intieme voorstelling trekt. Een droomrol heeft ze ook. Deze zomer zag ze de musical Dear Evan Hansen in Londen, een verhaal over een sociaal onhandige jongen die hopeloos verliefd raakt op Zoe, de zus van zijn overleden klasgenoot. De rol van Zoe staat hoog op haar verlanglijstje. Maar hier tikt de klok door. Snel trekt ze haar jas aan, de ‘Mis-bus’ staat zo klaar; nu is er weer even de dagelijkse realiteit, dromen kan altijd nog.
‘Éponine is een ambachtelijke rol met veel diepgang die behoorlijk onder je huid gaat zitten’
Les Misérables, bijzonder actueel
De beroemde Franse schrijver Victor Hugo streed in zijn romans tegen sociaal onrecht en de harde, soms onrechtvaardige wetten. Zijn ideaal was een wereld waarin voor iedereen een waardig bestaan is weggelegd of, zoals hij zelf zei: ‘Société sans loi, humanité sans frontières, religion sans livres.’ Hoewel het verhaal van Les Misérables nostalgisch aandoet met thema’s als armoede en uitbuiting, blijkt het hoogst actueel. Het ontroerende gebedslied Breng hem thuis is een van de hoogtepunten van de drie uur durende show en gaat over het redden van een geliefde die vecht in een opstand. Onder de soldaten van het Oekraïense leger is dit in 1862 geschreven lied een universele en troostrijke uitlaatklep in de hoop op een veilige thuiskomst.