In 1911 was Henrietta Christina Tadema de eerste vrouwelijke kandidaat-notaris. Pas in 1947 werd de eerste vrouw tot notaris benoemd, Connie Bletz. En weer jaren later werd een getrouwde vrouw handelingsbekwaam. Dat niet iedereen hier voorstander van was, blijkt uit een artikel uit 1917 van notaris Libourel, voorzitter van de Broederschap (inmiddels: Beroepsorganisatie, beter passend bij deze tijdsgeest), die schreef dat ‘speciaal voor het notariaat, de man meer geschikt is dan de vrouw’. De reden dat hij dit vond, lag enerzijds in het feit dat in die tijd een gehuwde vrouw niet handelingsbekwaam was en dus ook geen handelingen van anderen zou kunnen begeleiden. Anderzijds in het feit (in zijn ogen) dat vrouwen meer vanuit emotie dan vanuit ratio/verstand handelden. Zijn opmerking kwam dus uit een tijd met een bepaalde wet en een bepaalde emotie. En dat moet je als je het leest wel kunnen zien, begrijpen.